8. Eindelijk op weg….      

1 mei 2011

Schaijk-Handel 25 km.

dag 1, totaal: 25 km.

Na een nacht van weinig slaapuren en onrustige momenten is het de wekker die ons in actie brengt. De dag van vertrek is aangebroken. Na een vluchtig ontbijt op naar de Wijers, het complex waar mama woont. Op de koffie en dan om 09.00 uur naar beneden om aan te gaan lopen. Tot onze grote verbazing staat de hele hal vol met mensen die ons uit komen zwaaien. Vlug gezien schatten we wel een 50-tal. Allemaal mensen die ons een warm hart toedragen. Het afscheid is hartverwarmend en emotioneel. Er worden wat traantjes gelaten en weggepinkt. We willen dan ook al deze lieve mensen heel erg bedanken voor de spontane komst. Paul en Jeanneke binden een grote oranje ballon gevuld met helium aan onze rugzak. Er hangt een kaartje aan met mooie teksten over het heden, verleden en de toekomst. Het is de bedoeling dat we de ballon op enig moment loslaten en daarmee alles los laten wat we willen loslaten tijdens onze reis. We laten de ballon los in het bos op de grote vlakte bij de Brobbelbies. Wij kijken hem na tot we hem niet meer kunnen zien. Hij vliegt in zuid westelijke richting....in de richting van Santiago de Compostela. 

Het is geweldig mooi weer en we genieten van het onderweg zijn en van elkaar. De reis gaat langs Uden waar de as van de ouders van PP bij het crematorium is uitgestrooid. Daar willen we in ieder geval even langs voor een groet tijdens deze bijzondere reis. Tot onze ontsteltenis is de poort van het crematorium gesloten. Wat nu? We denken even na en kijken naar het slot. “Kunnen we dat wel maken?” PP maakt zich even kwaad en tilt de poort zodanig hoog op dat de pal uit de grond komt en op de grond rust. Nu kunnen we hem makkelijk open schuiven. Voorzichtig maken we hem open en lopen we door de poort. We voelen ons echte inbrekers. Nu kunnen we naar de plek waar de as van de ouders van PP is uitgestrooid. Op het bankje bij de urnen muur eten we een lekker boterhammetje en drinken we een flesje water. De flesjes gevuld bij het waterkraantje en weer op pad. We hebben de poort zo goed mogelijk gesloten zonder hem echt te sluiten want PP hoefde nu niet kwaad te worden. 
Onze weg ging verder van Uden via Volkel, Boekel, Huize Padua, met als eindpunt voor vandaag Handel. In Boekel aan-gekomen moest T nodig plassen. We lopen op dat moment langs café Tieleman alwaar de deur uitnodigend openstond. Binnen was er niemand te zien maar enig ongewild lawaai van een vallende mok kwam er een blonde dame vanuit de keuken tevoorschijn die de eigenaresse bleek te zijn. Natuurlijk mocht T even plassen en belangstellend vroeg ze terwijl ze naar de rugzakken keek hoever we hadden gelopen? “Ongeveer 20 km,” antwoordde PP. “En hoever moeten jullie nog?” “Nog ongeveer 2980 km,” antwoordde PP. “Toch niet naar Compostela......?” “Ja, daar gaan we naar toe.” We raakten verder aan de praat en ze vertelde zelf in de kathedraal van Santiago te zijn geweest en dat ze daarvan onder de indruk was. Thea biedt ons gelijk koffie van de zaak aan. Tijdens dit bakkie met een lekkere koek vertellen we honderduit en Thea raakt steeds geïnteresseerder en enthousiaster. Plots vraagt ze ons of we in Santiago een kaarsje voor haar aan willen steken en natuurlijk gaan wij dit doen voor haar. We noteren haar naam en geven het adres van onze weblog. Dan schuift Thea ons geld toe en zegt; " dat is voor het kaarsje en van de rest drinken jullie onderweg nog maar wat". Ze gaat onze voettocht volgen en ze staat erop dat we nog eens terug komen. Dat beloven we ook. Een gastvrije beleving in café Tieleman in Boekel.

Nu nog een uurtje te gaan. Als het mee zit zijn we rond half 6 op de minicamping waar we deze ene keer besproken hebben. We komen het veldje opgelopen en wat daar gebeurt is een volslagen verrassing voor ons. Bijna onze hele vriendengroep van carnavalsvereniging Auwzum zit ons op te wachten en met luid gejoel en applaus worden wij verwelkomt. Er is bier en wijn en heerlijke hapjes. Wat een verwennerij. We zijn totaal overdonderd, dit hadden we niet verwacht. Na een paar uurtjes van gezellig samen zijn vertrekt de groep en zijn wij moe en voldaan. Een heerlijke douche doet wonderen waarna we dit verslag schrijven en in ons slaapzakje duiken. Er is nog wijn en bier bij onze tent neergezet en zo komen wij de avond wel door. We hebben een geweldige 1e dag gehad en morgen op weg naar IJsselstein. Voor iedereen die ons buiten ons weblog om privé wil mailen kan dit op: peterpaulentonny@gmail.com

Welterusten mama, het gaat goed met ons!

9. Wat ging er fout?

2 mei 2011

Handel-Griendtsveen 29 km.

dag 2, totaal: 54 km.

Op natuurcamping 't Veldje schijnt het daglicht al stevig door het tentzeil als we om 6 uur wakker worden. De vogeltjes zijn vrolijk aan het zingen en op de achtergrond roept een fazanthaan. Vannacht ook een egeltje die naast de tent aan het ritselen was. Leuk om in de volle stilte naar te luisteren. Het was koud vannacht met een heldere hemel en heel veel sterren. De Grote Beer stond bijna recht boven ons en de Poolster altijd op dezelfde plaats in het noorden. We hebben onze kleren maar aangehouden omdat we al steenkoud waren toen we naar bed gingen. T verwisselde haar broek voor een "sexy" fleecemaillot wat een goed voorbehoedmiddel bleek te zijn..... We besluiten tot 8 uur te blijven liggen omdat we de rust toch nodig hebben.

Vergeten te vermelden hebben we dat we geen stempel van de pastoor in Handel hebben kunnen bemachtigen maar de stempel van café Tieleman in ons pelgrimspaspoort is een waardige vervanger. 

Vandaag een route die geheel door de natuur liep, de Stippelberg, de Deurnese Peel, de Heidsche Peel en het Defensiekanaal. Stuk voor stuk prachtige gebieden maar geen enkel café, terras of winkel te vinden. We hebben daarom vandaag al een gat geslagen in ons noodrantsoen, de soep, sultana's, evergreens en uiteindelijk de Topdrop op rantsoen. Een beetje kilo's kwijt onderweg is niet zo erg maar zo vlug al na dag 2....!! 29 km telt deze dag voor ons, meer dan gepland. Ons eindpunt vandaag zou een camping zijn in IJsselstein aan de Deurnseweg. Een misverstandje en niet goed kaartlezen (PP) bracht ons bij de Deurnseweg in Griendtsveen....tig km verder. De 2e dag en zoveel km geef toch lichamelijk wat stijfheid en pijntjes hier en daar. Tel daar bij op een lange vermoeiende dag en een camping op nog eens 5 km. afstand, dan zullen jullie begrijpen dat we voor het eind van deze dag voor wat meer luxe hebben gekozen. Biefstuk met bier en wijn bij de Morgenstond en een luxe B&B bij de Turffabriek. En dat allemaal in Griendtsveen. Heerlijk bedje vannacht en een lekkere hete douche. Is dat luxe of niet....? 

De fles rode wijn die Elly van Wim gisteren voor ons achterliet heb ik (PP) de hele dag meegezeuld. Het was eigenlijk teveel ballast maar ik vond het zo'n lief gebaar dat ik het niet over mijn hart kon verkrijgen deze achter te laten. Opdrinken was gisteren geen optie want Auwzum had ons al volgeladen met bier. We hadden er zat gehad en ontzettend gaaf dat jullie er waren. T heeft graag witte droge maar bij gebrek daaraan hebben we nu samen de rode wijn op zitten tetteren. Het was de last dubbel en dwars waard. Elly, bedankt. Inmiddels ook al heel veel lieve reacties en e-mail ontvangen van jullie die we t.z.t. proberen te beantwoorden. 

Voor hen die het willen weten, het gaat voortreffelijk tussen T en mij. We kletsen zo'n best, we hebben het zelfde tempo en hebben op het zelfde moment behoefte aan rust. Wat een samenspel. En vanmorgen heeft T voor het eerst de geluiden van groene kikkers gehoord en was het T die mij attendeerde op de aanwezigheid van een ree in de struiken, ze leert snel en vindt de natuur steeds meer interessant. Ik vind dat prachtig. In ieder geval hebben we het fijn samen en genieten we met volle teugen. 

Op naar morgen..... en heel veel lieve groetjes allemaal.

10. Een stempel van de pastoor

3 mei 2011

Griendtsveen-Meijel 23 km.

dag 3, totaal: 77 km.

Vanmorgen op een christelijke tijd uit bed gekomen, we hadden het ontbijt gereserveerd om 8.30 uur. Eigenlijk iets te vroeg omdat ik (PP) tot afgelopen nacht bezig ben geweest om tekst en foto's op de site te laden. Met de Iphoon gaat dat geweldig maar toch allemaal even wat bewerkelijker dan met de gewone computer. Onze bed&breakfast was geweldig en met het ontbijt tevens de lunch gesmeerd. Ze zullen wel denken, wat een vreters maar als je zo onderweg bent en geen winkels tegenkomt op de momenten dat je ze nodig hebt, dan word je vanzelf inventief en maak je van elke gelegenheid gebruik. Honger lijden is onbekend voor ons, Nederlanders. Maar als je zo als ons aan het wandelen bent, dan krijg je vanzelf momenten dat je denkt, shit.... en nu? Het lijkt zo simpel voor jullie maar alles wat we uit voorzorg mee moeten nemen is allemaal extra gewicht. En dat voel je na een hele dag wandelen. Genoeg hierover.

Het is weer een zonnige dag als we vertrekken maar de wind is verraderlijk koud. Vanuit Griendtsveen zijn we via Horster Driehoek het natuurreservaat Mariapeel in gelopen. Een schitterend natuurgebied waarin een verscheidenheid aan vogelsoorten voorkomt. Hele kolonies sternen en oeverzwaluwen die over onze hoofden scheren. Een eend met 11 jonkies en een paartje kolganzen die nieuwsgierig komen kijken. Op de achtergrond het geluid van de koekoek en ook nog een paar tafeleenden die proberen weg te duiken. Veenpluis is rijkelijk aanwezig en mooi om te zien hoe de wind het pluis allemaal in de zelfde richting dirigeert. Uiteindelijk naderen we Helenaveen alwaar de schaapjes met lammeren ons nieuwsgierig aankijken. Fotograferen blijkt niet mogelijk, ze vertrouwen ons niet. Iets verderop een kudde zwartbont koeien die wel voor ons wilden poseren. 

In Helenaveen was het koffie met gebak op een terrasset windvangers. Heerlijk die warmte van de voorjaarszon.

Via Neerkant komen we Meijel binnen waar we de kerk binnen gaan om een stempel te bemachtigen. Helaas, niemand aanwezig en ons wordt verteld dat Meijel geen pastoor meer heeft. We komen er achter dat Meijel weldegelijk een pastoor heeft maar dat hij nog maar beperkt aanwezig is. We worden door hem gastvrij ontvangen en de derde stempel in onze credential is een feit. Een aardige man, pastoor Schoenmakers uit Meijel. 

We zoeken de supermarkt alwaar we boodschapjes doen voor ons diner. Het wordt vandaag weer een stukje noodrantsoen want de risotto met paddestoelensaus bleek al ver over de datum (27.5.2010) maar hij smaakte nog goed. Het is een kwestie van ruiken en proeven. Daarbij nog een frisse krulsalademelange met tomaat, paprika, walnoten, sardientjes en caesardressing. Alles natuurlijk afgeblust met rode (PP) en witte (T) wijn. Het smaakte heerlijk. Dit laatste vond plaats op camping Frerichsoord te Meijel. Op deze camping treffen we mensen die met de fiets op weg zijn naar Zuid Frankrijk. Ze hebben een kwartiermaker die bij het golfslagbad van Oss gewerkt heeft. Het is 22u en we zitten in het donker voor onze tent. Het is koud en weer trekt (T) haar maillot aan.

Dag 3 zit erop en ook vandaag was het weer bijzonder. Het gevoel van vrij zijn, niet te moeten en niet te hoeven, dat voelt ontzettend goed. Onze koppen zijn aan het leeglopen.................
Dag 3, 4 voeten, 0 blaren, daar houden wij het bij.

11. Lek gestoken in het muggenbos….

4 mei 2011 

Meijel-Roermond 27 km.

dag 4, totaal: 104 km.

Daar zitten we dan na vier dagen in de refugio van de Christoffelkathedraal in Roermond. Moe maar voldaan. Het is 23.58 uur dus we krijgen dit bericht niet meer voor middernacht op de reislog. Morgen laatste ins en outs van onze dagbeleving want ook deze dag had weer een bijzonder eind maar daarover straks meer. Voor de overnachting in de refugio moeten we ons melden bij Theaterhotel "Oranjerie" wat een Van Der Valk hotel blijkt te zijn. In de buurt van de Munsterkerk zeiden ze, maar dat is wel een kilometer verder dan de Christoffelkathedraal. En daarna ook dezelfde afstand weer terug. Na zoveel dagkilometers hakken die laatste er behoorlijk in. Verkeerd lopen is lelijk maar terug lopen is vloeken. Met de sleutelbos lopen we naar de poort van de sacristie zoals het papiertje aangeeft. Deze ligt aan de achterkant van de kathedraal. De poort staat al open en we treffen op de binnenplaats 4 mensen die het vervolg van onze dag meer inhoud gaven. Een daarvan was de koster die ons aangaf hoe en wat en ons zijn telefoonnummer gaf als we iets te kort kwamen. En morgen tussen 14 en 17 uur kunnen we de kathedraal bezichtigen alwaar Sint Jacobus een eigen hoekje heeft. De tweede persoon blijkt de interieurverzorgster van de kathedraal te zijn die ons voor loopt naar de refugio in de kelder van de sacristie. Van haar tekst en uitleg over van alles in de refugio en een stapel handdoeken gekregen. De derde en vierde persoon zijn, naar later bleek, Hans en Marie-Jose van der Sluys, de overburen van de sacristie op nummer 25. Wij kwamen rond 20 uur aan en hadden kort daarvoor de Jumbo al gesloten getroffen. Zij boden ons wat te eten aan en ook nog drinken voor het geval we geen supermarkt meer konden scoren. Ook de AH bleek dicht, dit alles in verband met dodenherdenking. Na een stevige dichtgevouwen pizza bij de Italiaan op naar Hans en Marie-Jose om daar een flesje wijn te kopen.

We werden gastvrij binnen gevraagd en hebben onder het genot van een goed glas wijn de avond volgekletst. We zullen jullie de inhoud van de conversatie besparen maar na afloop hebben wij Hans en Marie-Jose op de foto gezet en beloofd hen uit te nodigen als wij gaan trouwen...... Toen we terug keerden naar de refugio kregen we het restant van de wijn mee. Erg lief vonden we dit gebaar. 

Maar daar is de dag niet mee begonnen. Afgelopen nacht ondanks alle pijntjes goed geslapen op camping Frerichoord te Meijel. We hebben onze spullen droog in kunnen pakken en voor vertrek van de overburen (uit Oss) nog koffie gehad. De eigenaresse van de camping wilde graag ons reislogadres en voor we er erg in hadden was het alweer ruim na tienen. De Noordervaart en omgeving leverden weer een boel mooie natuurtaferelen op. Een koppeltje zwanen, een meerkoet met jonkies, een torenvalk op zoek naar zijn prooi, een koekoek en een fazanthaan en natuurlijk een diversiteit aan zangvogels. Daarbij zouden we bijna vergeten te vermelden dat gisteravond de wilde konijntjes in veelvoud rond onze tent huppelden. Als je daarbij nadenkt dan mag je dit allemaal bijzonder noemen. Er is meer in het leven te beleven dan alleen je eigen leven. Pas vier dagen van huis en al heel bewust hier mee bezig. 

Maar vanmorgen onze eerste beproeving gehad, althans zo voelde het. Lopende door het natuurgebied De Waterbloem en Weijenhout werden we letterlijk verrot gestoken door de muggen. Het begon heel onschuldig met enige druk van onder waardoor ik (PP) even met de broek van de kont moest. Nog voor ik met enig papier het einde kon inluiden had ik al drie muggenbeten op kwetsbare plaatsen, plaatsen waar je niet zomaar ongegeneerd gaat krabben als anderen daarbij aanwezig zijn. Maar jeuk is erg. We hebben ruim 1,5 uur lang moeten rennen en rare bewegingen moeten maken om de muggen niet de gelegenheid te kunnen geven ons bloed uit het lichaam te zuigen. Van alle kanten werden we door een regiment van muggen aangevallen. Tijd om iets dichts aan te trekken was er niet, we moesten vol in beweging blijven.

Wij kunnen jullie verzekeren dat dat niet meevalt met ballast op je rug. Toen we uiteindelijk uit het bos waren, hebben we rust genomen in het open veld alwaar we de muggenbeten hebben behandeld met gekneusde bladeren van de smalle weegbree die de jeuk wegneemt. Het helpt echt...

Het natuurreservaat Leudal is een plaatje om te zien. Een schitterend gebied met een diversiteit aan begroeiing en hoogteverschillen. We zijn er nu achter welk plantje Jos&Josje aan onze rugzak geknoopt hebben (lelietje van dalen). Het bos staat er hier vol mee.

Bij binnenkomst van Roermond een prachtig vergezicht over de stad waarbij de torens van de Christoffelkathedraal en de Munsterkerk duidelijke herkenningspunten zijn op onze kaart. Voor hen die het nog niet wisten, Sint Christoffel is de beschermheilige van alle reizigers dus we zitten goed. 

Genoeg voor dag 4, welterusten allemaal.

12. Roermond op 60 meter hoogte

5 mei 2011

rustdag Roermond

dag 5, totaal: 104 km

We zitten vandaag nog een dagje in Roermond want we hebben besloten om onze eerste rustdag te nemen. De eerste kilometers zijn toch altijd weer even wennen en met de vierdaagse houden ze er na vier dagen ook mee op. Daarbij komt dat Roermond een ontzettend mooie stad is en wij naast het lopen ook een beetje willen genieten. En dat lukt ons al aardig, vinden we zelf.

Vanmorgen hebben we heerlijk uitgeslapen op echte matrassen die we uit de kasten moesten halen. Er zijn hier zes muurkasten naast elkaar met in iedere kast een lattenbodem die scharnierend vast gemaakt zit. Het is kastje open en bedje neerklappen. Zo liggen er zes bedden naast elkaar met een deur als scheiding tussen elk bed. Een komisch gezicht maar wel goed bedacht. Gelukkig waren we alleen zodat we toch naar hartelust konden verbouwen. Kastdeuren dicht en gewoon twee matrassen naast elkaar op de grond voor een optimaal gebruik van onze tweepersoons slaapzak.

Rond 10 uur moesten we de refugio verlaten en de sleutel weer inleveren bij de Oranjerie. We mochten onze rugzakken daar achterlaten in het bagagedepot en zijn vervolgens lekker de stad in gegaan. Eerst een heerlijk ontbijt bij bakker Bartje waarna we op weg gaan naar de stadsbibliotheek om te internetten en nog wat vogelsoorten en plantjes nader te bestuderen. Wat internetten betreft, werkt een groot computerscherm met toetsenbord en muis toch even iets handiger dan een klein Iphoontje met touchscreen. Toch is het een fantastisch apparaatje. We lezen onze email en alle nieuwe reacties op de reislog. Veel lieve en spontane reacties waarvan wij ook ontzettend genieten. Allemaal bedankt hiervoor en we hopen dat jullie hier vooral mee doorgaan. We bekijken nog even wat vogel- en plantenboeken en het laatste nieuws uit de krant waaruit we opmaken dat we de komende dagen nog goed weer zullen treffen. In Limburg worden zelfs zomerse temperaturen verwacht. We hebben alleen nog maar goed weer gehad en dat is ontzettend boffen.

Het was heerlijk vertoeven in de stad. Geld uitgeven lukt niet echt als je beseft dat alles wat je koopt gewicht heeft. Vele festiviteiten in de stad vanwege de bevrijdingsfeesten met veel podiums en muziek. We bezoeken het Arresthuis, een oude gevangenis in Amerikaanse stijl die verbouwd is tot hotel maar waarvan ze het cellenblok uiterlijk intact gelaten hebben. Heel apart. We pikken nog een terrasje en zitten de tijd uit tot het moment dat we ons weer bij de Oranjerie kunnen melden voor de tweede overnachting in de refugio. Ook willen we de kathedraal nog bekijken die dagelijks in de middag een paar uurtjes geopend is, zo vertelde de koster, Marcel Schoeber. Maar bij de kathedraal aangekomen bleek deze gesloten op bevrijdingsdag. De koster hierover gebeld, verontschuldigde zich meteen omdat hij ons bezoek aan de kathedraal vandaag had aanbevolen. Hij bood aan om de kerk even voor ons toegankelijk te maken en we spraken af om 18 uur. Hij meldde zich precies op tijd en vanuit de refugio begon de rondleiding. De koster toonde zich een ware gids en liet ons toe tot alle maar dan ook letterlijk alle ruimten van de kathedraal.

In de sacristie kregen we alle ins en outs over de misvoorbereiding te horen en te zien. Zelfs miswijn werd ons in een antieke kelk aangeboden om te proeven. Wij kunnen jullie vertellen dat die goed smaakt. We mochten een blik werpen in de kerkelijk kluis alwaar vele kostbaarheden veilig lagen opgeborgen. Bij Maria hebben we twee kaarsjes aangestoken, een voor Arnold en een voor Willie.

De koster gaven wij het fototoestel. Hij leidde ons verder naar de kapel van Sint Jacobus de Meerdere, naar de heilige Sint Christoffel, de gereserveerde plaatsen voor burgemeester en kerkbestuur, het altaar en het balkon met het kerkorgel. Na nog wat uitleg over de verschillende creaties van de glas in lood ramen werden we uitgenodigd de toren te beklimmen. Iets verder dan halverwege komen we bij de klokken waarvan de grootste 1300 kg weegt. We staan er een metertje vanaf als zonder erg een hamer 8 keer begint te slaan op de rand van de grote klok. Wij schrikken ons te pletter en klappen de handen in een reflex tegen onze oren. Marcel lacht en zegt; " het is 20 uur.

Uiteindelijk ben ik (PP) samen met Marcel boven in de toren beland. T vond halverwege meer dan genoeg en is bij het klokkenspel blijven hangen. Een ontzettend mooi uitzicht over de stad Roermond op een hoogte van 60 meter. Een persoonlijke rondleiding in de kathedraal van Sint Christoffel die uiteindelijk 2,5 uur heeft geduurd. Geweldig hoe Marcel het allemaal liet zien en vertelde. Wij zijn hem veel dank verschuldigd.

Geweldig ook wat een dag, eentje die je nooit meer vergeet. Roermond staat bij ons nu op de kaart. Apart is ook dat zoiets op je pad komt omdat je besluit een rustdag te nemen. Is dat onderdeel van onze pelgrimstocht? Is dat voorbestemd? Vandaag alleen wat natuur gezien in de verte vanaf de kerktoren en enkele qua merk niet te herkennen dakschijters in de kerktoren. Daar moeten jullie het mee doen.

Het is alweer 21 uur als we met de boodschappen van de Jumbo ons maaltje klaar maken. Het wijkt niet veel af van onze maaltijd van 2 dagen geleden maar in plaats van risotto nu stokbrood met kruidenboter. We mogen namelijk niet koken in de refugio i.v.m. brandvoorschriften.

We schrijven in het gastenboek van de refugio en zien dat de eerste bladzijde is beschreven op 28 maart 2004. We bladeren door en komen op enig moment op 2 mei 2006 het geschreven bericht van Paul en Jeanneke tegen in dit boek. Dat zet je weer even aan het denken. Leuk hè...

Morgen gaan we verder richting Pey. Het belooft een mooie dag te worden en we laten het maar weer komen zoals het komt.......

13. Het witte goud smaakt rauw ook lekker  

6 mei 2011

Roermond- Pey: 21 km

dag 6, totaal: 125 km

Na een stevig zelfgemaakt ontbijt met veel groenvoer en aardbeien, allemaal nog over van het avondeten, zijn we vanmorgen weer zwaar bepakt op pad gegaan. Zwaar bepakt omdat we nogal veel eten over hadden en het niet gepast vinden dit zomaar weg te gooien. We zullen ons inkoopbeleid aan moeten passen en selectiever te werk moeten gaan. Onze ogen waren groter dan onze mond. Maar elk nadeel heeft ook weer zijn voordeel, een goed ontbijt en lunch vandaag voor de centen van gisteren. Onderweg naar de Oranjerie om de sleutel af te geven en onze credentials weer in ontvangst te nemen die we als zekerheid-stelling achter moesten laten, doen we gauw even wat foto's uploaden voor de reislog. In de refugio onder de sacristie lukte dat met ons T-mobile abonnementje niet. Ook nog even de tekst van het dagje Roermond selecteren en kopiëren en voor we de stad uitlopen staat alles bijgewerkt op de reislog.

Frans Kruter, een collega en wandelmaatje van me (PP) die zelf al twee keer de route naar Santiago heeft gelopen laat net voordat het Iphoontje in mijn zak wil verdwijnen per mail weten, dat hij ons al zes dagen niet kan bereiken per telefoon of sms. Hij maakte zich zorgen over ons en dacht dat wij hem niet meer wilden spreken!? We bellen hem even en al rap blijkt dat hij het verkeerde telefoonnummer heeft gebruikt. Ja Frans, als je 65 bent dan heb je dat wel eens. Hij wenst ons een "buen camino" en gaat zelf over een week weer vertrekken vanuit Le Puy en Velay.

We lopen het centrum uit en vinden gelijk aansluiting op een deel van het Pieterpad dat wij niet gelopen hebben vorig jaar. Toen werden we om Roermond geleid en nu sluiten we aan op de oude route door de stad. Kort voor Sint Odilienberg nemen we onze eerste rust en werken we een groot gedeelte van het te veel aan voedsel wat we mee dragen naar binnen. Een paar flinke slokken water erbij en alles bij elkaar toch weer een kilo minder in de rugzak. Je voelt dat meteen. In de bossen voor Montfort komt de route ons weer bekend voor met dat verschil dat de gewassen op het land nu net allemaal opkomen en toen allemaal hoog stonden.

In Montfort pakken we weer een rust bij 't kefee ane kerke, een klein knus cafeetje waar de tijd heeft stil gestaan en waar we vorig jaar ook met dezelfde outfit en uitrusting respect afdwongen bij de uitbater. Hij herkende ons meteen en was vol belangstelling. Toen hij de bestelling bracht schoof hij zelf ook even aan en wenste ons een voorspoedige reis. Een fietser die juist de hoek om kwam stopte vlak bij ons en als hij onze voornamen niet duidelijk naar ons had uitgesproken hadden we waarschijnlijk geen acht op hem geslagen. Hoe we ook keken, we kenden hem niet. Hij ons dus al wel. Het bleek Jan Stevens uit Beek te zijn die kort voor ons vertrek gereageerd had op onze reislog en een dagje met ons mee wil lopen. Hij had ons laatste berichtje gelezen en was ons ter kennismaking vast tegemoet komen rijden. 8 mei loopt hij een dagje met ons mee, hartstikke leuk.

In het buitengebied na Montfort zijn we getuige van een staaltje toppunt van luiheid, iemand die zijn hond uit laat terwijl hij stapvoets voort rijdt met zijn auto. Wij kijken hem aan en hij kijkt ons aan.....en zien hem denken.

Het is aspergetijd en overal wordt al gestoken Een paar kilometer voor Pey steken enkele aspergekopjes langs het zeil uit de grond. Ik graaf er twee uit en schil ze, een voor T en een voor mij. Het witte goud smaakt rauw ook heerlijk zegt T en de fotograaf was erbij. Het zullen deze tocht niet de laatste zijn.

In Pey worden we hartelijk en gastvrij ontvangen door Lien&Ernest alwaar we deze avond te gast zijn en een slaapplaats aangeboden krijgen. Onze vuile was gaat in de machine en we krijgen een heerlijke warme maaltijd en een goed glas wijn. Zij kennen het pelgrimeren en zijn ook meerdere keren te voet naar Santiago de Compostela geweest.

Ook  vandaag  weer  een  prachtige dag  met  fijne mensen en veel hartelijkheid. Op naar morgen, dag 7.

14. Wie schon ons Limburg ist….    

7 mei 2011 

Peij-Puth: 27km.

dag 7, totaal: 152 km

Vanmorgen hebben we na een heerlijk uitgebreid ontbijt weer afscheid genomen van Lien&Ernest. Gisteren hebben we vermeld dat zij in Pey woonden maar dat is niet waar. Lien&Ernest wonen in Koningsbos op een afstand van 6 km van Pey. Ernest heeft ons daar opgehaald en vanmorgen hebben ze samen ons weer terug gebracht naar Pey. We hebben ze op de foto gezet en bij het bericht van gisteren geplaatst. Paul en Jeanneke kenden ze ook nog en de Australische wijn die ze schonken was verrukkelijk, complimenten.

In het natuurgebied rondom Slek valt ons oog op enkele fel groene vlekjes in het groen. Nader onderzoek leerde dat we hier oog in oog stonden met enkele boomkikkers, reptielen die hier vrij zeldzaam en beschermd zijn. Het zijn drie jonge boomkikkers die zich met hun zuignapjes vastkleven op bladeren van de braamstruik en in de zon.

Op de achtergrond zingt een zanglijster en ook nog een flierefluiter die met zijn "tudeletuut-tudeletuut-tudeletuut" de zanglijster probeert te overstemmen.

De kikkers hebben we natuurlijk vastgelegd maar makro-opnamen met ons Iphoontje zijn geen kwalitatieve hoogstandjes. We lopen iets door en zien in de sloot naast ons ineens een manderijneend tegemoet komen zwemmen. Jezus wat een prachtig beestje. Zou het een ontsnapt exemplaar zijn? In het IJzerenbosch voor Susteren zien we ook nog twee prachtige donkere buizerds. Eentje zit op een paal in een wei. Ook zien we een torenvalkje laag in de lucht hangen.

De eikenprocessierups blijkt ook hier een grote plaag te zijn en als we de grens passeren en Duitsland binnen lopen zien we verschillende bomen helemaal kaalgevreten en ook helemaal ingekapseld met een vlies van spinnewaas (of hoe je het ook mag noemen). Het zag er zelfs een beetje eng uit. Opvallend was het dat het elzenbomen waren en geen inlandse eiken.

Bij het viaduct voor het Duitse plaatsje Millen nemen we onze rust en moesten we allebei met de broek van de kont. We kiezen hiervoor het talud van de A-zoveel. Ik weet niet wat T er van gekleid heeft maar ik kon er bijna mijn handtekening mee maken. Wat een opluchting...

In Millen hebben we onze watervoorraad weer flink aan moeten vullen vanwege het warme weer. Tropische temperaturen blijven ons belagen. We zaten zonder en bij een huis aangelopen kregen we, naar water gevraagd, van een Duitser twee 1,5 literflessen bronwater in onze handen gestopt." Nim das, ist shon gut". Hij zwaaide en liep weer weg. Zonder erg stonden we ineens met 3 kg water in ons handen. We hebben uit het zicht van onze weldoener onze kleine flesjes gevuld, ons helemaal klem gezopen en wat extra geknoeid. Opgelost.

We komen weer op Nederlandse bodem en we gaan door naar Puth al waar we gaan kamperen bij de boer, camping Bokoel. Voor de winkel in Schinnen zijn we te laat maar de boerin is genegen ons te helpen. Ze verkoopt ons een paar biertjes, een fles wijn en vier broodjes. Op aanraden van de boerin zijn we heerlijk uit gaan eten bij de friettent in Puth. Ordinair friet kan ook lekker zijn toch....? Bij de friettent worden we door Jan opgehaald en meegenomen naar zijn huis in Beek. We waren uitgenodigd door hem en zijn vrouw om gezellig wat te drinken en kletsen over de reis naar Santiago de Compostela die Jan al 4 maal heeft gelopen. Het was heel gezellig avond en Jan zou morgenvroeg naar de Camping komen om met ons mee te lopen.

Even voor Leon en Ans: We hebben Jan de groeten van jullie gedaan. Hij was blij verrast.

15. De zusters van de voorzienigheid

8 mei 2011

Puth-Maastricht: 27 km

dag 8, totaal: 179 km

Gisternacht lekker geslapen in ons tentje. Het was goed afgekoeld buiten maar wij lagen heerlijk warm. Toen we wakker werden was de tent droog van binnen. Dat scheelt gelijk een dik kwartier met inpakken. We waren dan ook op tijd klaar toen Jan ons met een "goeie murge" begroette.

We nemen een weggetje binnendoor en sluiten zo weer aan op het Pieterpad, de laatste etappe naar Maastricht. Ook nu weer volop genieten van het prachtige Limburgse landschap. Heuvelachtig, rijkelijk bebost met mooie beekjes en stroompjes. 
We voelen dat de inspanningen zwaarder worden in dit heuvelachtige terrein. We worden steeds frequenter geplaagd met steile klimmetjes en afdalingen. Omhoog zijn het voornamelijk de kuiten en bovenbenen die zich melden en naar beneden de bovenbenen en kuiten. Tel daar bij op het gewicht op onze rug en de tropische temperatuur van deze dag, dan snappen jullie wel dat het zweet overal uitbrak en het zout zich uiteindelijk aftekende op ons shirt. Alvast een goede training voor wat nog komen gaat...

Als we via Valkenburg het Geuldal in lopen hebben we aan onze rechterhand beneden ons de Geul. Het water stroomt snel door dit kronkelende riviertje en we zien enkele vliegvissers kunstig hun lijntjes werpen. Aan de linkerhand de bergwand met veel begroeiing maar ook veel kale stukken geel gesteente wat ze hier mergel noemen. Opvallend veel daslook groeit er hier langs de Geul. Een welriekende plant die op dit moment prachtig in de bloei staat. De geur heeft iets weg van bieslook maar dan wat milder en zoeter. Het lijkt ons heerlijk te smaken maar we vragen ons af of het eetbaar is.

Halverwege het pad langs de Geul worden we door de marke-ring naar links gedirigeerd, een pad omhoog, volgens de kaart naar Berg en Terblijt. Er leek geen eind aan te komen en alleen maar omhoog. Onze eerste zware klim de Col de Nondejus. Boven aangekomen met een lekke koppakking heeft Jan zichtbaar schik. Jan had er minder moeite mee deze dag en paste zich perfect aan aan ons tempo. Hij is een gezellige prater en heeft ons de dag door veel verteld over zijn erva-ringen tijdens het pelgrimeren. We kregen nog enkele goede tips mee voor onze pelgrimage. Heerlijk gekletst onderweg waardoor de tijd ondanks de zware inspanningen voorbij vloog. 

Voor de overnachting hadden we gekozen voor een klooster op Vrijthof te Maastricht. Echter toen we ons telefonisch aankondigden, bleek dat daar geen slaapplaats meer te zijn. Na wat belletjes en hulp van enkele Maastrichtenaren op leeftijd, die rondom ons zaten toen we met Jan bij het station op een terrasje aan de Grimbergen en Rosé zaten, werden we verwezen naar de Zusters van de Voorzienigheid. We namen afscheid van Jan en na nog een pokke-eind lopen stonden we in een buitenwijk van Maastricht voor de deur van een oud klooster. We werden ontvangen door zuster Brigitta, een van de laatste drie zusters die dit klooster nog bewonen. Ze verontschuldigt zich gelijk voor de eenvoud die ze ons kan bieden. We krijgen een slaapplaats op de grond van een kamer, een toiletruimte met wastafel waarvan het water is afgelogen en 2 emmers en 2 gieters met koud water en dat alles in een onbewoond gedeelte van het klooster. We kijken elkaar aan, zijn even stil en .......beseffen ons dan dat eenvoud ook zijn charmes heeft, dat je ontzettend blij kunt zijn voor de eenvoud die je aangereikt krijgt. Dit heeft iets en doet ook iets met je. En de woorden die zuster Brigitta sprak herhaalden zich in onze gedachten; "Een pelgrim moet ook afzien". 

Het is bedtijd, we gaan plat en we doen het licht uit…