1. Hoi allemaal (nog 69 nachtjes)              

    21 februari 2011

Eindelijk is het dan zover en kunnen we jullie deelgenoot maken van onze plannen en uitvoering van de voorgenomen pelgrimstocht naar Santiago de Compostela. Nu we weten welke reislog we gaan gebruiken onderweg, willen we jullie ook op de hoogte houden van onze voorbereidingen en alle stress daar om heen. We komen er achter dat de tijd heel snel aan het voorbij gaan is en dat we nog maar 69 nachtjes voor de dag van ons vertrek zitten. We hebben een IPhone4 gekocht voor de communicatie, de verslaglegging en de foto's. Echter om dit tooltje aan de gang krijgen moet je veel geduld hebben. Zo makkelijk als het tooltje zou moeten werken, zo moeizaam verliep het met het installeren van allerlei applicaties. Enkele configuraties bleken niet uitgevoerd te kunnen worden omdat ze niet in overeenstemming waren met de handleidingen. We hebben de verkoper meer dan eens moeten raadplegen. Hoe dan ook, we hebben met hulp een heleboel aan de gang gekregen maar weten nog niet precies hoe alles werkt. De tekst maken we nu op in de notities die we dan kopiëren en plakken zodra we online kunnen. Hoe anders krijgen we onze teksten vooraf getypt en opgeslagen zonder internet in te schakelen. We zullen buiten Nederland alleen gebruik gaan maken van Wi-Fi lokaties om de kosten binnen de perken te kunnen houden. De achterban wil toch graag op de hoogte blijven. Berichten en foto's via ons tooltje verzenden naar de reislog gaat inmiddels perfect. Wij zijn nog zoekende hoe we video's op de reislog kunnen plaatsen maar ook dat gaat ons vast lukken. Onze eerste indruk is dat deze reislog duidelijk en gebruiks-vriendelijk is en jullie up to date zal houden van onze prestaties en verrichtingen. Voor een ieder is er de mogelijk-heid om via een door jullie zelf ingegeven e-mail adres op de hoogte te blijven en ons te kunnen volgen.

We gaan het allemaal beleven. Wij hebben er heel veel zin in en we hopen dat jullie het leuk zullen vinden om onze verslagen in alle facetten van onze voorgenomen wandeltocht te lezen. Bij al onze berichten in de voorbereiding zullen we wat foto's plaatsen gemaakt tijdens de wandeltochten die we als training gelopen hebben, onder andere het Krijtlandpad (93 km), Airbornepad (220 km), Maas en Peelliniepad (122 km) en het Pieterpad (500 km). Bijna alle trainingen hebben we gelopen met de uitrusting die ook mee gaat op weg naar Santiago de Compostela. Tijdens het lopen van het Pieterpad hebben we alle uitrustingstukken goed kunnen uitproberen en ze voldeden. Veel mensen hebben we toen ontmoet en belooft dat we een verslag van het Pieterpad zouden maken.

Inmiddels is dit verslag te lezen op de reislog  of via de keuzeknop in deze reislog. . 
Voor hen die het nog niet weten, ons vertrek staat gepland op zondag 1 mei 2011 om 09.00 uur vanaf de hoofdingang van het bejaardencentrum de Weijers in Schaijk. 

Wordt vervolgd...

2. Hoe zijn we er toe gekomen?                                

    25 februari 2011

Begin 2006 hebben Tonny en ik elkaar leren kennen. Vanaf die tijd zijn wij veel op bezoek geweest bij Tonny's broer Arnold, waar wij geleidelijk aan ook zijn vrienden en kennissen hebben leren kennen. Een van Arnold’s vrienden was Paul, al vanaf zijn jeugd Arnold's beste vriend. In 2008 werd Arnold getroffen door een ernstige ziekte waardoor wij in alle bezoeken en contacten Paul beter leerden kennen. Met Paul leerden wij ook zijn vriendin Jeanneke kennen. Arnold overleed op 5 augustus 2008, waarna alles in een stroomversnelling kwam. Paul en Jeanneke waren in 2006 vanuit Schaijk naar Santiago de Compostela gelopen en hebben ons veel verteld over hun ervaringen en belevenissen tijdens de wandeltocht. Deze verhalen boeiden ons zeer en na een avondje foto's kijken bij Paul en Jeanneke zijn we zo enthousiast geraakt dat we er meer over zijn gaan zoeken en lezen op internet en in boeken. Daarop volgend zijn we in september 2009 een weekend met Paul en Jeanneke gaan lopen met geleende rugzakken en kampeeruitrusting. Ruim 45 kilometer lopen met twee overnachtingen op minicampings in Reek en Mill en een rugzak vol met informatie en tips van Paul en Jeanneke waren voor ons de eerste stappen op weg naar de tocht naar Santiago de Compostela. Tijdens al onze voorbereiding en training werd de wil om "de tocht" te gaan lopen alleen maar sterker door de vele leuke maar vooral ook bijzondere contacten onderweg. Met name de gastvrijheid, het vertrouwen en de behulpzaamheid die wij ondervonden van vreemde mensen maakte elke wandeldag weer speciaal. Het gevoel dat het je geeft om dit te mogen ondervinden is moeilijk in woorden uit te drukken. Dat moet je voelen en beleven. Op enig moment tussen de eerste kennismaking met "de tocht" en de wil om deze ook te gaan lopen, komt het tussen je oren te zitten en laat het je niet meer los. Dan komt het moment dat je er in gedachten elke dag mee bezig bent, dat je er mee op staat en mee naar bed gaat. Dan blijkt ook het moment gekomen om te beslissen je plannen te gaan verwezenlijken. Bij ons kwam dat moment na het lopen van het Krijtlandpad in mei 2010. Een route van 92 km in het zuiden van Limburg, een heuvelachtig landschap met idyllische plaatjes en vele mooie vergezichten. Vier dagen lopen met twee overnachtingen op een camping en een nacht in hotel Mergelland in Holset, omdat we totaal verregend waren. Ook vier dagen lopen met een rugzak met volledige uitrusting, ik bijna 18 kilo en Tonny 14 kilo.We hadden onze eerste echte wandeltocht samen volbracht en dat voelde heel erg goed. Na het lopen van het Pieterpad in augustus 2010 (zie reislog “Pieterpad in 19 dagen”) leek het ook fysiek en mentaal haalbaar voor ons en hebben we definitief besloten de tocht naar Santiago de Compostela te gaan lopen.

Vorig jaar april overleed mijn beste vriend Willie, waarmee ik ruim 33 jaar bevriend was en alles mee gedeeld heb. Ook hij was getroffen door een ernstige ziekte. We willen deze tocht naar Santiagio de Compostela eveneens lopen ter nagedachtenis aan Arnold en Willie.



Zij zullen altijd bij ons zijn ......

Drieduizend kilometer tijd voor bezinning

VRIJDAG 15 APRIL 2011 23:39 (ARENA)

Tonny van der Heijden en Peter Paul Smelt maken pelgrimstocht

SCHAIJK – “We gaan het leven overdenken. We hebben allebei  een dierbare verloren en dan vraag je je af: Is dit het nou?” Aan het  woord is Tonny van der Heijden (54) uit Schaijk. Op 1 mei vertrekt ze met haar partner Peter Paul Smelt (54) uit Heesch voor de lange pelgrimstocht naar Santiago de Compostela in het noordwesten van Spanje.

Een tocht van circa drieduizend kilometer die hen langs de pelgrimsoorden van Frankrijk en via de Franse Pyreneeën naar hun eindbestemming leidt.

“We gaan voor de beleving, voor de contacten die je opdoet, gewoon je kop leegmaken”, vult Peter Paul (54) aan. “Of we antwoord krijgen op onze vragen, is niet belangrijk.”

Het avontuur begint in 2006, wanneer ze enthousiaste verhalen horen van vrienden. Tonny: “Je hoort ervan, je ziet ervan en op een gegeven moment denk je: Dat lijkt ons wel wat.” De start lijkt gemaakt, maar een voettocht van zoveel kilometer maak je natuurlijk niet zomaar. Dat vergt psychische en fysieke voorbereiding. Tonny vertelt dat ze eigenlijk eerst moest ontdekken of ze überhaupt kan wandelen. Ze besluit deel te nemen aan de Nijmeegse Vierdaagse. Nadat de Schaijkse die zonder problemen heeft voltooid, hakt het tweetal de knoop door.

Veel getraind

De afgelopen jaren hebben de avonturiers veel getraind en voorbereid. In 2010 legt het stel in negentien dagen het Pieterpad tussen Groningen en Maastricht af. Ook de kostbare uitrusting schaffen ze beetje bij beetje aan.

 “Je moet natuurlijk wel allemaal lichtgewicht spullen hebben en die zijn niet goedkoop”, legt Tonny uit. “En dan nog weegt mijn rugzak dertien kilo, die van Peter Paul achttien kilo. En ik kan je vertellen dat die tas in de loop van de dag alleen maar zwaarder aanvoelt.”

De twee bondgenoten laten zich niet gekmaken door vermoeidheid, haast of stress. Met een gemiddelde loopsnelheid van 3,5 kilometer per uur (inclusief rusttijd) zijn ze van plan zo’n 25 kilometer per dag te wandelen. “We willen ook genieten van de omgeving en dingen zien. We kijken wel hoe het loopt”, geeft Tonny aan. Voor de hele tocht trekken de twee in ieder geval vijf maanden uit. Behalve in een kleine tent gaan de wandelaars overnachten in pelgrimsverblijven. Ook hopen ze op gastvrije mensen die hen een slaapplaats willen aanbieden. “We gaan wel onze bescheidenheid aan de kant zetten”, zegt Peter Paul.

Maar hoe zit het eigenlijk met hun werk?

Tonny: “Ik zit al anderhalf jaar thuis. Ik werkte bij Organon, dus dan weet je het wel. Ik maak de tocht op eigen kosten. Peter Paul werkt bij de politie en heeft een levensloopverlof. Hij neemt een halfjaar een sabbatical op.”

Als bewijs van hun tocht, dragen Peter Paul en Tonny een officieel Sint Jacobs-paspoort bij zich. “Het is de bedoeling dat je overal waar je komt een stempel gaat halen”, leggen ze uit. “Dat kan zijn van een burgemeester, een priester of zelfs in een kroeg. Het paspoort laat je zien bij aankomst in Santiago de Compostela. Dat geeft recht op een oorkonde.” De eerste stempel krijgen Tonny en Peter Paul op 18 april van de burgemeester van Landerd.

1 mei nadert snel. Alle benodigdheden, zoals pleisters tegen blaren, zijn al in huis. “Alleen de schoenen nog”, zegt Tonny. “Ik had erg goede schoenen vorig jaar, maar helaas zijn die versleten. En dezelfde zijn niet meer te krijgen. Dus ik zoek nog andere.”

Website
Peter Paul en Tonny nemen een I-Phone mee op hun wandeltocht. Op de website

www.peterpaulentonny.com plaatsen ze elke dag foto’s en doen ze verslag van hun reis.

3. De inwendige mens (nog 52 nachtjes)

      10 maart 2011

In voorbereiding op onze reis willen we toch even stil staan bij de inwendige mens. Eten en drinken worden belangrijke aandachtspunten tijdens onze reis.. Thuis is het allemaal zo makkelijk en lijkt alles vanzelfsprekend. Als je weet wat je wilt eten dan trek je het uit de kast of je haal je het even in de winkel. Hup op het gasfornuis, de kookplaat of in de oven, van alle gemakken voorzien dus. Maar onderweg te voet en met volgepakte rugzakken wordt het een ander verhaal. Elke dag uit gaan eten zal er voor ons niet in zitten. We zullen op de kleintjes moeten gaan letten nu we een half jaartje verlof hebben opgenomen en het zonder inkomsten moeten zien te rooien. Dat wordt dus regelmatig ons eigen potje koken. Onderweg zijn we aangewezen op ons simpele tweedelige pannensetje met deksel en ons een-pits brandertje, de Coleman Dragonfly. Dit brandertje kan gestookt worden op benzine, diesel, petroleum, wasbenzine of spiritus en brandt als een tierelier. Brandstof is makkelijk en overal te verkrijgen onderweg. Praktisch gezien vragen we ons wel af hoe we bij een tankstation een half litertje benzine of diesel in ons kleine aluminium brandstofhoudertje krijgen, maar dat is voor latere zorg. Omdat we verwachten dat de inspanningen die we gaan leveren best veel energie zullen gaan kosten, moeten we dus ook voldoende gevarieerd en calorierijk voedsel naar binnen zien te krijgen. Ons Iphoontje hebben we al geladen met enkele recepten van simpele maar voedzame eenpansgerechten waarvan de bereidingstijden binnen de 20 minuten liggen. Jullie zullen vast en zeker wat gaan lezen over onze culinaire capriolen en smulpartijen onderweg. Maar met al die recepten is nog niet gezegd dat we de ingrediënten ook voorradig hebben onderweg. Waar we in Nederland volop supermarkten hebben in bijna alle plaatsen daar zal het ons gaandeweg in België, Frankrijk en Spanje steeds vaker aan ontbreken. Daar worden de afstanden tussen woongebieden groter en kom je niet zo gauw meer overal winkels tegen. Vele voorgangers hebben er al over geschreven.

Vergeet niet dat we te voet zijn en dat je niet aan het begin van de dag met boodschappen kunt gaan sjouwen. We zijn al zwaar beladen en naar mate de temperatuur zal oplopen, zullen we ook onze watervoorraad daarop aan moeten passen. Aan het eind van de dag na al die kilometers weinig fut meer om nog even naar een winkel in het dorp te lopen. Dat zal allemaal best wel eens wat problemen gaan geven. Hopen maar dat we hier of daar een fiets kunnen lenen. We vinden er wel wat op. Gelukkig hebben we tijdens onze wandeltrainingen al wat ervaringen opgedaan. Daarbij is heel sterk naar voren gekomen dat er voor elk probleem op enig moment een oplossing komt en vaak vanuit onverwachte hoek. Vandaar ook dat wij nu al ervaren hebben dat niets toeval is en dat alles op enig moment goed komt. Tijdens een van onze laatste trainingen op het Maas en Peelliniepad maakten we ons nog zorgen om op tijd op ons afgesproken adres in Mill aan te komen. We moesten immers nog boodschappen doen voor het avondeten. In plaats van zelf koken werden we door de gastvrouw, Marianne van Heijningen, verrast met een heus vijf-gangendiner met daarbij zelfgemaakte schapenkaas en roomijs…. en bij elke gang een gepast wijntje. Bij de koffie zelfs nog een likeurtje. Oh wat was dat lekker allemaal. Het was een gezellige avond geworden en voor ons een bijzondere ontmoeting. Marianne is schaapherder. Je kunt met haar met de kudde op pad en binnenkort tussen de schapen slapen. Ze maakt ook lekkere schapenkaas en overheerlijk ijs, leuk ook om even te kijken op www.schaapskuddeoviseneco.nl 

Mocht er nog iemand zijn die een simpel maar ontzettend lekker en voedzaam eenpansgerechtje ter aanbeveling heeft, we horen het graag via ons emailadres peterpaulentonny@gmail.com

We laten je weten hoe lekker het was en je wordt vernoemd.

4. Onze bepakking

       1 april 2011

Het begint met de dag spannender te worden nu de dag van ons vertrek nadert, nog 30 dagen. We hebben er ontzettend veel zin in en we raken er niet over uitgesproken. We lijken er klaar voor maar stiekem moet er nog heel wat geregeld worden in de laatste weken. Kleine dingetjes allemaal die nog de nodige tijd vergen. De reacties die we tot nu toe hebben ontvangen zijn allemaal zo lief en hartverwarmend. Echt positief allemaal. Het voelt goed dat er nu al veel mensen met ons meeleven en belangstelling tonen voor onze wandeltocht. In gedachten gaan jullie allemaal mee op onze weg.
De afgelopen weken heeft er een storing in onze reislog gezeten wat betreft de volgers die hun e-mailadres hadden ingevuld. Zij hebben geen bericht gehad van plaatsing van een nieuw bericht op de reislog. De storing schijnt nu opgelost te zijn. Vanaf 1 mei hopen we dagelijks een kort en met foto's geïllustreerd verslag te kunnen doen van onze ervaringen en vorderingen.

Altijd weer leuk om te zien hoe mensen naar je kijken en reageren als je met je zware rugzak en vermoeide blik een camping op komt lopen, zoekende naar een plaatsje voor je tent. Veel verbazing vaak over wat er dan allemaal uit onze rugzakken te voorschijn komt. Verbazing die overgaat in een vorm van respect als ze horen waar je mee bezig bent, de prestatie die je die dag hebt neergezet. Op deze manier ook veel mensen die je behulpzaam zijn en je 
van alles aan komen bieden. Een stoel en een bak koffie scoren hierin hoog. Door ervaring en goede raad wijzer geworden hebben we een verdeling gemaakt van de uitrusting in de rugzakken. Alles heeft een vaste plek gekregen wat structuur heeft gebracht bij het dagelijks in- en uitpakken. Zo draag ik nu de complete tent met slaapzak, matjes, brander, kookgerei, bestek en de route-boekjes en draagt Tonny alle kleding, kussentjes, handdoeken, toiletspullen, naai- en medicijnzakje, noodrantsoenen en het water.

Bij wat slechter weer is dit het meest praktische gebleken om-dat we Tonny’s rugzak pas uit hoeven te pakken als de tent al staat. In ons dakje van de rugzak en achter aan de rugzak dra-gen we ieder nog wat persoonlijke spulletjes. Alles bij elkaar geeft dat afhankelijk van de hoeveelheid water een gemiddeld gewicht van 18 à 19 kg voor mij en 13 à 14 kg voor Tonny. Met enig beleid en voldoende rust is deze last goed te dragen maar feit is dat naarmate de dag vordert de rugzak zwaarder voelt.

Wat nemen we mee?

Voor ieder apart::

Rugzak met regenhoes, slaapmatje, lakenzak, 2 lange afrits-broeken , 2 wollen T-shirts, T-shirt lange mouw, fleecevest, regenjas & regenbroek, 1 mouwloos hemd, 1 thermohemd, 1 zwembroek, 3 paar sokken, 3 onderbroeken, 2 lichtgewicht handdoeken, 1 paar bergschoenen, 1 paar crocs, 1 paar wandelstokken, leesbril, zonnebril, hoedje, buf, toilettasje, zakmes, lepel & vork, mok en hoofdlampje.

Voor samen:

Tentje, onderzeil, tweepersoons slaapzak, kussentjes, 2-delig pannenset, fluitketeltje, benzinebrander met windscherm, aansteker, oploskoffie, 2 aluminium kruiken(1L), 2 plastic waterflesjes (0,5L), EHBO spulletjes, veiligheidsspelden, poststieken, routeboekjes & kaarten, kompas, reis- documenten, pinpas, geld en onze IPhone met reserveaccu, zonnecelletje en opladertjes.

Vast nog wel wat kleinigheden maar hiermee moet het allemaal te doen zijn.

Enkele boekjes en kaarten sturen we alvast vooruit via Poste Restante adressen maar daarover meer in een volgend berichtje.
Toepasselijk bij dit bericht en bekend bij vele voorgangers is de uitspraak; "Alles wat je niet meeneemt is mooi meegenomen”.

Inderdaad ondervind je onderweg dat je eigenlijk een heleboel kunt missen en maar heel weinig nodig hebt. Wij gaan het meemaken en jullie daarover vertellen.

5. Geschiedenis en legendes

11 april 2011

Bij een pelgrimstocht naar Santiago de Compostela hoort ook een stukje geschiedenis te worden vermeld. Veel mensen hebben wel gehoord van deze stad maar hebben geen of weinig weet van het verhaal wat erachter zit. We hebben daarom geprobeerd dit kort en duidelijk weer te geven. 

Santiago de Compostela

Bedevaartsoord Santiago de Compostela is een stad met circa 100.000 inwoners, gelegen in Galicië, in het noordwesten van Spanje. Volgens de overlevering wordt er het stoffelijk overschot van de Heilige apostel Jacobus bewaard in de crypte onder het hoofdaltaar van de kathedraal. De eeuwen door tot op vandaag zijn er honderdduizenden pelgrims vanuit alle uithoeken van de christelijke wereld naartoe getrokken. Vanaf de 12de eeuw groeide Compostela zelfs uit tot de derde grote bedevaartsoord van de hele christelijke wereld, naast dat van Rome en Jeruzalem.

De naam Santiago gaat terug naar de apostel Jacobus (Sint Jacobus = Sant Iago) die naar het meest noordwestelijke gedeelte van Spanje ging, wat door de Romeinen Finis Terrea oftewel einde van de wereld werd genoemd. Hij ging daar heen om te prediken en mensen te bekeren tot het christendom. Omdat dit anders liep dan verwacht, keerde hij in 44 na Christus terug naar Palestina. Hij werd daar echter door koning Herodes gevangen genomen en dood gemarteld. Discipelen van Sint Jacobus hebben zijn lichaam weggenomen en in een marmeren sarcofaag aan boord van een klein bootje gebracht. Door de stroming dreef het bootje uiteindelijk naar de Spaanse kust tot in de haven van de Romeinse provinciehoofdstad Iria Flavia (Padron in Galicie). Daar werd de apostel Sint Jacobus begraven op een geheime plaats in een bos. Eeuwen later in 813 zag de kluizenaar Pelayo een wonderlijke nachtelijke lichtgloed, een schitterende ster, die hem leidde naar een veld in het bos waar zich het verloren gewaande graf bevond van Sint Jacobus.

Koning Alphonse de tweede verklaarde Sint Jacobus de beschermheilige van zijn rijk en bouwde een kapel op die plaats. Er wordt gezegd dat er vanaf dat moment verschillende wonderen zijn gebeurd die Sint Jacobus zijn toegeschreven. Ook wordt gezegd dat hij aan de zijde van koning Ramiro de eerste heeft gestreden in de beslissende strijd tegen de Moren. Meer en meer pelgrims volgden de weg van Santiago de "Weg van Sint Jacobus” en de originele kapel werd al snel de kathedraal van de nieuwe nederzetting, Santiago de Compostela. Door paus Alexander de derde werd Santiago de Compostela tot een heilige stad verklaard.
Waar de naam Santiago vandaan komt weten we nu. Over de herkomst van de naam Compostela zijn echter twee lezingen. Er wordt gezegd dat het afgeleid is van Campus Stellae wat “veld van de ster” of ”sterrenveld” betekent, verwijzend naar de wonderlijke nachtelijke lichtgloed. Maar er wordt ook gezegd dat de naam afgeleid is van “Composita Tella”, wat begraafplaats of kerkhof betekent. Archeologische opgravingen tussen 1946 en 1959 brachten immers aan het licht dat het gebeente van Jacobus en van zijn 2 leerlingen berustte in 3 sarcofagen in een mausoleum op een Romeinse grafcomplex, daterend uit de eerste eeuwen van onze tijdrekening.

Finistera is het meest westelijke punt van Spanje en werd door de Romeinen geacht het einde van de wereld te zijn. Voor de middeleeuwse pelgrims die vanuit alle hoeken van Europa te voet naar Santiago de Compostela trokken, begon hier de “poort naar de hemel”. De Sint Jakobsschelp die door pelgrims vanaf de stranden als aandenken werd meegenomen, is symbool geworden voor de pelgrim en pelgrimsroute naar Santiago de Compostela. 

Muxia is een plaatsje gelegen op ongeveer 30 kilometer afstand ten noorden van Finistera. Volgens de legende heeft Sint Jacobus hier de plaatselijke bewoners willen bekeren maar had hij geen succes. De heilige Maagd Maria is hier toen aan land gekomen om Sint Jacobus te troosten. 

Voor ons gevoel is een pelgrimstocht naar Santiago de Compostela niet compleet zonder Finistera en Muxia te hebben gezien. Ook deze route is als pelgrimsroute gemarkeerd en te voet nog ruim 200 km na Santiago de Compostela. Hoe wij deze route gaan afleggen laten we van het moment afhangen.

Iedereen die ons tijdens de pelgrimstocht persoonlijk wil bereiken of ons iets wil laten weten kan ons mailen via peterpaulentonny@gmail.com

Ook post sturen is mogelijk maar daarover schrijven in ons volgende stukje “Poste Restante”.

6. Onze 1^e stempel in het Credential

18 april 2011

Op 18 april om 12.30 uur zijn we vanuit Schaijk met onze rugzak en volle bepakking richting Zeeland gelopen naar het gemeentehuis waar we om 14.30 uur werden verwacht bij de gemeente Landerd. Daar zijn we hartelijk ontvangen door de burgemeester van Landerd mevrouw Willy Doorn. We hadden de afspraak om onze 1e stempel in ons Credential (pelgrimspaspoort) door haar te laten plaatsen. We wilden dit graag omdat we vanuit Schaijk gaan vertrekken volgende week. Het is de traditie om in dit pelgrimspaspoort van alle plaatsen waar je langskomt een stempel te laten plaatsen als bewijs dat je daadwerkelijk gepasseerd bent. Dit kan gebeuren door de plaatselijke burgemeester priester of zelfs de kastelein. Ik vermoed dat we verschillende stempels van kasteleins in ons paspoort zullen verzamelen. Ook verschaft dit paspoort je onderdak in de buitenlandse refugios en albergues. Dit zijn herbergen speciaal voor pelgrims waar je met meerdere reizigers tegelijk op grote slaapzalen kunt overnachten.

We werden zeer gastvrij en hartelijk ontvangen door mevrouw Doorn die oprecht geïnteresseerd was in ons verhaal en beweegredenen. Nadat we koffie hadden gedronken en de stempels waren gezet zijn we beneden nog even langs Willemien en Judith (goede bekenden) gelopen die ons ook een hart onder de riem staken. Daarna weer op weg terug naar huis wat zeker geen straf was gezien het heerlijke zonnetje. We konden het ook niet laten om passerend bij Nieuw Schaijk even het terrasje mee te pikken en in het verrukkelijke voorjaarszonnetje een versnapering te nemen.
Al met al een geweldig begin van onze lange reis die op zondagmorgen 1 mei om 09.00 uur vanaf de Wijers in Schaijk zal starten. Iedereen die ons uit wil zwaaien of een kilometertje mee wil lopen is van harte welkom.
Ook willen wij liefhebbers uitnodigen om tijdens onze reis een dag of weekend mee te lopen, of als je toevallig in de buurt bent (op vakantie) samen een pintje of bakkie koffie te drinken. Wij vinden alles leuk. We zullen jullie missen.
Om ons te bereiken kun je e-mailen naar: peterpaulentonny@gmail.com

Tijdens onze reis kun je ons ook ouderwetse post sturen via "poste restante adressen" maar daarover in het volgende bericht meer.....

7. Poste Restante adressen

24 april 2011

Om ervoor te zorgen dat onze rugzak niet in Nederland al geladen hoeft te worden met routeboekjes en andere benodigdheden die we pas in Frankrijk of Spanje nodig hebben, hebben we een aantal Poste Restante adressen onderweg. Op deze adressen gaan we het pakket ophalen wat onze thuisachterblijvers voor ons 2 weken daarvoor op de post hebben gedaan. Hierin zitten dan voor de volgende 6 weken de spullen die we op dat moment nodig hebben (zoals routeboekjes en medicijnen). We sturen tevens materiaal wat we niet meer nodig hebben naar Nederland terug. Ook kunnen we op dit postadres post ophalen van volgers in Nederland die ons iets toe willen sturen (zak drop of een leuke postkaart) 

Het postkantoor houdt de post ongeveer 3 maanden vast en stuurt het dan terug wanneer het nog niet is opgehaald.
De data die we achter de Poste Restante adressen hebben gezet zijn geschatte data, het kan dus eerder of later zijn dus houd onze site in de gaten voor de meest recente schatting.

Voor ieder die ons wat wil (toe) sturen staan hieronder de adressen.
Het enige wat je hoeft te doen is op tijd (men adviseert 2 tot 3 weken van tevoren) de post te versturen onder vermelding van:

· Onze naam en volledige voorletters (wij moeten ons  legitimeren)
· Het adres van het postkantoor (zie hieronder) en 
·   Adres van de afzender 

Poste Restante adres 1: verwachte aankomst half juni

Le bureau de poste
A l’attention de
SMELT, P.P.W.M. & HEIJDEN van der, A.M.A.W.
POSTE RESTANTE 
89450 Vezelay
France

Poste Restante adres 2: verwachte aankomst half juli

Le bureau de poste
A l’attention de
SMELT, P.P.W.M. & HEIJDEN van der, A.M.A.W.
POSTE RESTANTE 
43000 Le Puy-en-Velay
France

Poste Restante adres 3: verwachte aankomst half augustus

Le bureau de poste
A l’attention de
SMELT, P.P.W.M. & HEIJDEN van der, A.M.A.W.
POSTE RESTANTE 
64220 Saint Jean-Pied-de-Port
France

Poste Restante adres 4: verwachte aankomst half/eind september 

Oficina de correos,
La atencion de
SMELT, P.P.W.M. & HEIJDEN van der, A.M.A.W.
POSTE RESTANTE Santiago de Compostela
ORFAS 17
15703 SANTIAGO DE COMPOSTELA
Spanje


Verder is dit  waarschijnlijk  het laatste bericht wat wij plaatsen voordat  wij vertrekken  a.s. zondag.  We wensen iedereen die we niet meer persoonlijk zien, een hele fijne zomer en tot eind van het  jaar.  Voor degenen die ons  uit komen  zwaaien,  die krijgen zondag nog een knuffel van ons.